Umut Çocukları Derneği 1996 yılında kuruldu. Dernek, kuruluşunun hemen ardından, Bakırköy'de on sekiz yaşından büyük sokak yaşayanlarının barınması için bir de yurt açtı.Yurtta kalmak için madde kullanmama şartını yerine getirmek yeterli. Bu şarta uyanlar diledikleri zaman gelip gidebiliyorlar. "Neden gittin?", "niye geliyorsun?" gibi sorularla karşılaşmıyorlar. Yurda gelmeleri veya yurttan ayrılmaları farklı sebeplerden olabiliyor. Sokakta kalmak soğuk sebebiyle zorlaştığı için kış aylarında yurdun nüfusu artarken yaz aylarında yataklar bir bir boşalıyor. Havalar ısınmaya başladığında sadece uzun süredir burada yaşayanlar kalmaya devam ediyor. Onlar da sokaktan uzun süre uzakta kalmış ama henüz bir hayat kuramamış olanlar. Hasta olmaları, sokakta yaşadıkları grupla kavga etmeleri, yurtta kalan arkadaşlarıyla vakit geçirmek istemeleri onların kalma sebepleri. Yurttan ayrılmak içinse sokağı özlemeleri yeterli. Çok az da olsa kimileri ailelerinin yanına dönüyor, kimileriyse kendi ailelerini kuruyor.Belediye yurdu sadece bir öğünlük tanıyor; yemek günde bir kez geliyor. Yurtta kahvaltı yok. Mali sıkıntılar sebebiyle ücretli çalışan görevli bulunmuyor ve işleri burada kalanlar yapıyor. Bir de Ferhat var, yurdun kâğıt üstünde kalmayan "Başkan"ı.Yurtta yemek ve yatak var fakat sigara alabilmek için gereken parayı kazanmak zorunda olduklarından, sokaktan kopamıyorlar. Sicilleri, eğitimsizlikleri ve henüz sokak hayatından kopamamış olmaları, iş bulmalarının önündeki büyük engeller.Yurt onlar için tam olarak bir kurtuluş yeri değil, ancak onların hiç değilse hayal kurmalarına olanak sağlıyor. İş bulup bir hayat kurmalarıyla sokağa dönmeleri arasında birkaç dakikalık bir telefon konuşması var. Bu ikisi arasında geçen süre yurtta kalmanın bir özeti. Bu sebeple yurt onların hayatlarında, eve gitmek ile sokağa çıkmak arasında geçen bir süreç değil, ince bir çizgidir.